Bu gönderiyi okumak için gereken tahmini süre 0 dakikadır.
Bak, küflüdür ölümün kokusu
Yaşamak düğümlü karanlık saçlarında.
Ölüm yeşerir rahminde annelerin
Kan sızan bakire göğsünde
Kadim günah tohumlarını emzirir
Ve ölmeyi öğretir çocuklarına
Memelerinden çamur damlıyor onun
Irmaklar değil.
Ölüm doğuruyor kış gecelerine
Akıyor içine şehrin lağımları
Yasak sokaklarda ölüyor çocuklar,
Çocuklar yeşeriyor yine katil rahminde
Ölüyorlar durmadan
Yüzlerinde kan lekesi
Doğuyorlar bir naat için
Lağımlara akıyor üryan cesetleri
Meryemden mütecessim bir Lilith
Onu rahman yapacak küfre sokuyor
Karnının içi boşalıyor kasıklarından
Kanserli annesinin ölüm döşeğine
Doğuruyor günahın karanlığını
Avuçlarını gölgeleyen ölü çocukların
Şimdi uzanmış o çaputtan yatağında
Koynunda kokuşmuş bebekleri,
Yaşayanlar için eski bir ağıt ağzında
Ölenler için bir içli türkü
Karanlığa yumuyor kör kuyularını
Yeni bir güne açmak için
Yeni güne ışıldayarak…
